Het is dinsdag 2 juni rond 11 uur, de filmploeg van onze plaatselijke, sympathieke OOGTV is net vertrokken. Ze hebben een item gemaakt over de verkoop van Vanhulley herbruikbare mondkapjes op het station van Groningen (OV/ANHULLEY) door onze Vanhulley vrouwen en vrijwilligers. Mijn collega Elza belt: "Ik begrijp dat Hanadi is geïnterviewd??
Interivew
Weet je echt wel zeker dat ze dat wilde? Ze wil namelijk niet eens herkenbaar op de foto vanwege haar ex….” Nu ken ik mijzelf een beetje, en ik weet dat ik wat drammerig kan zijn…. En ook vanochtend heb ik Hanadi eerlijk gezegd wel een beetje moeten overtuigen….. Dat het écht héél leuk zou zijn als ze dit zou doen… Ik denk namelijk altijd dat het meer indruk maakt als de vrouwen zelf aan het woord zijn, dan dat dat hoofd van alleen die founder elke keer weer in beeld is (zei de founder geheel objectief…?).
Oeps
Stom dus, ik had ’t moeten weten, me dit moeten realiseren en wat voorzichtiger moeten doen. De coronacrisis is voor onze vrouwen (vaak alleenstaand, met kinderen) heel lastig geweest. Meerdere keren heb ik me geprobeerd voor te stellen hoe dat is: binnenblijven in een land dat soms zo compleet anders is dan je eigen land. Je kinderen thuis les moeten geven terwijl zij de taal beter spreken dan jij. Niet weten of je over de juiste informatie beschikt, en wat je nu wel en niet moet geloven, en van wie. (In dat laatste staan ze niet alleen als je de kranten erop na slaat…) Best bedreigend, zo was mijn conclusie. Logisch dat je dan de deur bijna niet uit durft. En dus waren we heel blij met deze actie bij het station: een mooie positieve start, weer lekker naar buiten. En zorgen dat we deze 6e lichting Vanhulley vrouwen in deze laatste maand voor de zomervakantie -en dus voor hun uitstroom – nog even extra energie kunnen geven.
Ik moet dapper zijn
Ik loop naar Hanadi toe, en vertel dat ik misschien te opdringerig ben geweest, en dat alles uit de opname geknipt kan worden, dus dat ze dat alleen maar hoeft te zeggen. Ze kijkt me stralend aan, met een grijns van oor tot oor. “Nee, nee, ik vond het leuk, echt! Ik begrijp wat je bedoelt maar het is goed zo. Ik moet dapper zijn.”
Wat mij betreft de uitspraak van de week. Van de maand. Misschien wel van het jaar. Ik moet dapper zijn. Daar zit toch echt álles in. Ik denk terug aan een ‘merkwaardensessie’ van jaren terug waarin we hebben vastgesteld wat de kernwaarden van Vanhulley zijn. Lef, plezier, en eigen. En ik krijg hem hier zomaar op het station in m’n gezicht teruggegeven door Hanadi. Wat een cadeautje!
Hanadi start diezelfde dinsdag haar Facebook-pagina, en heeft in die week een lang gesprek met Elza over haar toekomstplannen. Ze weet precies wat ze wil: vrouwen in lastige situaties gaan helpen. Ik hoop zelf dat ze daarnaast ook de politiek in gaat. Want deze is super-dapper, en dat kunnen we in deze tijd heel erg goed gebruiken.
